Wprowadzanie wyrobów budowlanych do obrotu
Pierwszym krokiem Producenta w kierunku wprowadzenia nowego wyrobu do obrotu jest weryfikacja, czy jest on w rozumieniu przepisów europejskich lub krajowych wyrobem budowlanym.
Zasady wprowadzania wyrobów do obrotu określa Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. 2004 Nr 92 poz. 881 – tekst ujednolicony) oraz Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych. W praktyce ww. dokumenty określają kilka dróg wprowadzania wyrobów budowlanych do obrotu.
Pierwszym krokiem Producenta w kierunku wprowadzenia nowego wyrobu do obrotu jest weryfikacja, czy jest on w rozumieniu przepisów europejskich lub krajowych wyrobem budowlanym. Grupy wyrobów budowlanych określone są w załączniku IV do Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 305/2011, a w przepisach krajowych w Rozporządzeniu Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 13 czerwca 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz.U. 2018 poz. 1233). Warto zauważyć, że część wyrobów budowlanych określonych w przepisach krajowych nie jest traktowana jako wyroby budowlanego wg przepisów europejskich.
Kolejnym krokiem Producenta w kierunku wprowadzenia wyrobu do obrotu powinna być weryfikacja, czy jest on objęty zakresem normy zharmonizowanej (weryfikacja zgodności wyrobu, jego przeznaczenia, warunków stosowania, technologii produkcji oraz właściwości użytkowych z zapisami normy). Spis norm zharmonizowanych można znaleźć na stronie: https://ec.europa.eu/docsroom/documents/38863. W przypadku, kiedy wyrób objęty jest zakresem takiej normy, po weryfikacji jego właściwości użytkowych oraz spełnieniu wymagań wynikających z systemu oceny zgodności Producent wystawia deklarację właściwości użytkowych, a następnie znakuje wyrób znakiem CE, co umożliwia wprowadzenie go do obrotu na terenie Unii Europejskiej.
Sytuacja jest bardziej skomplikowana w przypadku, gdy wyrób nie jest objęty zakresem normy zharmonizowanej. Zasadniczym pytaniem, na które musi wtedy odpowiedź Producent jest to, czy chce wprowadzić wyrób do obrotu na rynku krajowy, czy rynku całej Unii Europejskiej. W pierwszym przypadku zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy o wyrobach budowlanych konieczne jest oznakowanie wyrobu znakiem budowlanym. Zasadniczą specyfikacją wyrobu nieobjętego normą zharmonizowaną na rynku krajowym może być norma krajowa lub krajowa ocena techniczna. O ile norma krajowa ma charakter ogólny i dotyczy ogółu producentów danych wyrobów to krajowa ocena techniczna wydawana jest przez odpowiednią jednostkę oceny technicznej dla konkretnego wyrobu lub grupy wyrobów, na wniosek jego producenta, po spełnieniu przez niego określonych wymagań. Po dokonaniu weryfikacji właściwości użytkowych wyrobów i spełnieniu wymagań krajowego systemu oceny zgodności Producent deklaruje zgodność z normą krajową lub krajową oceną techniczną poprzez wystawienie krajowej deklaracji właściwości użytkowych, która stanowi podstawę do umieszczenia znaku budowlanego na wyrobie i wprowadzeniu go do obrotu na terenie kraju. W przypadku jeśli producentowi wyrobu nieobjętego zakresem normy zharmonizowanej zależy na wprowadzeniu wyrobu do obrotu na terenie Unii Europejskiej konieczne jest uzyskanie dla niego Europejskiej Oceny Technicznej.
Warto zaznaczyć, że obowiązujące przepisy prawa nie umożliwiają Producentowi oznaczenia wyrobu budowlanego jednocześnie oznakowaniem CE i znakiem budowlanym.
